Benimle ilgilenmeyen birileri suçluyor beni. Geleceğini bile bile bekliyorum. Artarken şiddet kendini barış ambarında görüyordu. Hayatı bulunduğu anda başladı. Çekiştirmeden, sündürmeden düşündüm, yorulmadan yaşadım. Daha kaç kapı yapılmalı eğilmeden geçilecek. Rüyada yaşanacak barış için, hani verilmez de iktidarın kötülük anayasasına destek. Aslında ben vardım, sen kararlıydın.
Dal bilmeseydi çiçeklerin inatçı güzelliğini izin vermezdi açmalarına. İnsansız destan da olur muymuş?
Yasa dışına itildi dürüstlük. İmla hatası değildi çok akıllı olmam. Vurulduysan aklıma ölmedim ya. Anlarım beni her defasında gizli gizli okuduğunuzu yenilenen hallerinizden. Sevmeyenlerim mevcudiyetini koruyorsa hâlâ tedavülden kalkmamışım demek ki. Haklıyken haklı olmak istemedim. Eğer hayatınızda aşk yoksa, küfleniyordur diğer var olanlar, siz bunun farkında değilsiniz. Bu gitmeni sayıyorum, gelmelerimi sayamamıştın. Çok öldük, çok da yaşayalım. Sonunda anladınız ne yardı ne de yar? Miras olarak bırakamıyorum sosyalizmi, kitaplarım kalsın. Hem unutamazsınız beni, okudukça aklınız başınıza gelirken kitaplarımı. Onca talebimizi zamana bıraktık, angutça. Susmalarınız çınlıyor kulağımda. Olmadığın zamanlarda da sevdim, aha şimdi gelecekmişsin gibi. Ne herkestim ne her şeydim. Zamanım geçmedi, üstümde açabilir çiçekler. Ne kadar insan kazandı beni, bir daha kaybetmesinler beni. Savundum kendimi, haklılığımı korudum. Kenara itilemez fikirlerim. Beni öğrenen gençleşir. Yola çıktın, yoldan çıkmadım. Sonra yollar açıldı, reddedince fıtratı.
