Okullarında açılmasıyla şu dönemler çok fazla gözümüz çocukların üzerinde. Hepimiz ayrı bir telaşla aman başarılı olsunlar aman güzel şeyler öğrensinler hep faydalı ve iyi olana yönelsinler istiyoruz. Bunları düşünmekten kendimizi unutuyoruz zaman zaman. Çocuk yetiştirmek gerçekten dünyanın en zor işi. Kendi bencilliğinizi egonuzu isteklerinizi kenara atıyorsunuz. Annelerin görevi tabi babalardan biraz daha zor çünkü çocuk ilk etapta anneyle bir bağ kurmaya çalışıp o sevgiyi o güveni ondan almak istiyor. Sonrasında babaya dönüyor. Bu hayatın bir kuralı…
Dans eğitimlerinde küçük sınıflara da bu sene ders vermeye başladım. Özellikle anaokulları ve kreşlerle çalışmalar yapıyoruz. Oradaki çocukları gözlemliyorum. Onlarla diyalog kuruyorum. Gözlerinin içine bakarak konuşup onları anlamaya çalışıyorum. En önemlisi onları sevdiğimi onlara gösteriyorum. Dans eğitimlerini onların seviyesinde ve yapabilecekleri maksimum düzeye indirgeyip yanlarında olmaya çalışıyorum. Dans ediyoruz. Şarkılar söylüyoruz. Eğlenceli ısınma hareketleri yapıyoruz. Bu onların dersi daha fazla sevmelerini sağlıyor.
Anne babalardan yine klasik sorun teşkil eden konular geliyor önümüze… Bunlar her sene aynı. Hiç değişmiyor. Hocam bizi hiç dinlemiyor. Hep burnunun dikine gidiyor. Ona kızıyoruz. Cezalandırıyoruz. Kısıtlıyoruz. Ama o yine de bildiğini okuyor. Şiddet gösteriyor. Kötü sözler söylüyor…. Bu liste her sene böyle uzayıp gidiyor. Maalesef değişmiyor. Her sene başında aynı sorular ve sorunlarla veli görüşmeleri yapıyoruz. Ben aile danışmanı yada çocuk psikolojisi uzmanı değilim. Bunun ayrıca eğitimini de almadım. Ancak hem derslerim için hem kendini geliştirmek adına okuyorum ve uzmanları dinliyorum ve ona göre davranıyorum. Ya da hatalı bulduğum yerleri bu bilgiler ışığında düzeltiyorum. Size ilk söylememe gereken şey; çocuğunuzla mutlaka önce sevgi bağı kurmanız lazım. Onu sevin ona güvenin ki, kendini güvende ve mutlu hisseden çocuğunuz sizi dinlesin. Lütfen sevmediği şeylerle tehdit etmeyin. Daima sevgiyle hoşgörüyle ona yaklaşın. Bırakın çevreyi keşfetsin. Oynasın dokunsun. Sizlerin evdeki ilişkilerinizi izlesin. Ona rahat kendini iyi hissedeceği bir ortam verin, güven verin, sevgi verin. Baskıyla ona hiçbir şey yaptıramazsınız. Kızarak, cezalandırarak davrandığınız takdirde sizden uzaklaşır. Onun kalbini kazanıp sevgi yoluyla ona yaklaşmanız lazım.
Özellikle anaokulu çağındaki çocuklar sevildiklerini ve kendilerine güvenildiklerini hissetmek istiyor. Asla yalnız olmadıklarını hissetmek istiyor. Bu duyguları doğru bir şekilde çocuğa verirseniz. Onun duygusal gelişimine çok büyük bir katkı sağlarsınız. Bu da ilerde çok başarılı olmasını sağlar.
Belki birçoğunuza basit geliyor bu söylediklerim ancak hepsi doğru ve uzmanlarında destekledikleri bir durum. Sevgiyle her kapıyı açarsınız. Güzellikle ve sevgiyle çocuğunuza yaptıramayacağınız hiçbir şey yok. Siz elinizden geleni yapın ve gerisini ona bırakın. Başardığınızı bir zaman sonra göreceksiniz eminim.
Sağlıcakla kalın. Sanatla kalın.
Haftaya görüşmek üzere…
