Bazı zamanlarda Anlatı da, anlatılar da yorulur. Yazmak, yazabilmek acınası olup çıkar. Yazmak bizi aşağılara, düşüşlere çeker. Sürükleniriz.
Gecenin geç saatlerinde... Anıları yazmaya çalışmak; dağıldı gitti hepsi.
Dağıldı o kalabalık.Burada benden geriye kalmış, kimsenin anmadığı, mutlu- mutsuz, kırıklıklarım... Anılarımı hatırlayan kaldımı ki? Yazılarımın yavaş yavaş tükendiği saatler! İçim dışım 'cam kırıkları'... Gecelerde yapayalnızlık. Ben acılar içindeyim! Şu yıkılış şarkısı, şu ayrılık şarkısı,şu dinmez sızı şarkısı, Anıların bilebileceği Geri dönülemeyecek şarkısı...
Gökyüzü alacalarını yıllarca, bütün hayatım boyunca yaşatmaya çalıştım.Gece mavileri, gece lacivertleri, derken zümrüt yeşili, elmas ışıltılı!...
Öldük! Artık konuşamayız.Artık geri dönemeyiz.Elveda Hayat, Elveda sevdiklerim, Elveda beni seven azınlık lar... Hayat mürekkebim bitti; yazmakta zorlanıyorum, yazamıyorum ki....
