Diyarbakır Müzesi Müdürü Müjdat Gizligöl, süreci anlatarak, “Geçen haftalarda bize telefon geldi. Vatandaş, yaşlı olduğunu ve evinde bir tarih eserinin bulunduğunu söyledi. Biz de hemen alana giderek inceleme yaptık. Hakikaten evinde büyük bir pitos olduğunu gördük. Vatandaş, eşini kaybettiği için bu tarihî eseri artık koruyamayacağını belirtti. Bunun üzerine pitosun taşınması için ebatlarına uygun ahşaptan bir sandık yaptık ve kepçe yardımıyla zarar vermeden arabamıza yükleyip müzemize getirdik” dedi.
Gizligöl, pitosun özelliklerini de paylaşarak, “Pitos oldukça büyük; yaklaşık 3 metre çapında ve 1 metre yüksekliğinde. Muhtemelen kendi döneminde tarlada ekinleri saklamak için kullanılıyordu. Vatandaşlar, gelecek yılın mahsulünü veya tohumlarını içine koyar, yıl sonuna kadar muhafaza ederlerdi. Bu pitos adeta dönemin silosu niteliğinde. Neolitik dönemden itibaren, özellikle Tunç ve Demir çağında yaygın şekilde kullanılmıştır. Bazı medeniyetler mezar olarak da kullanmış olsa da, bizim pitosumuz tamamen tahıl ve tohum saklamak amacıyla yapılmıştır” ifadelerini kullandı.
Müdür, ayrıca, “1970’ler ve 1980’lere kadar köylerde kullanıldı, son 30-40 yılda ise tamamen terk edildi. Bilimsel çalışmalar tamamlandıktan sonra pitos müzenin bahçesinde sergilenecek. Dicle Körmik Mahallesi’ndeki vatandaşımıza kültür varlıklarına gösterdiği hassasiyet nedeniyle teşekkür ediyoruz. Diyarbakır’daki diğer vatandaşları da, zarar görebilecek nitelikteki tarihî eserleri müze yetkililerine bildirmeleri konusunda hassas olmaya davet ediyoruz” diye konuştu.
