Son yıllarda etkisini artıran küresel ısınma ve yağışlardaki ciddi azalma, Karapınar’daki doğal gölleri tehdit eder hale geldi. Özellikle tarımda su tüketimi yüksek ürünlerin tercih edilmesi, iklim krizinin etkilerini bölgede daha da artırdı. Hava sıcaklıklarının artması, yer altı su kaynaklarının aşırı tüketimi ve yağışların yetersizliği göllerin tamamen kurumasına neden oldu. Doğaseverlerin yakından tanıdığı ve fotoğrafçıların uğrak noktası olan Meke, Meyil ve Çıralı gölleri de bu süreçten etkilenen doğal alanlar arasında yer alıyor. Göllerin kuruması, yalnızca ekosistem açısından değil, bölge turizmi açısından da önemli bir kayıp olarak değerlendiriliyor.
Meke Gölü’nde İlgi Sürüyor, Meyil ve Çıralı Gölleri Sessizliğe Büründü
Volkanik yapısıyla “dünyanın nazar boncuğu” olarak bilinen Meke Gölü, tamamen kurumuş olmasına rağmen hâlâ doğaseverlerin ilgisini çekiyor. Gölün ortasında yer alan konik yapı ve çevresindeki krater oluşumları, turistler ile fotoğraf meraklılarını bölgeye çekmeye devam ediyor. Ancak Meyil ve Çıralı gölleri için aynı durum geçerli değil. Bir zamanlar kuş sesleri eşliğinde doğa yürüyüşlerine sahne olan bu iki göl, bugün çatlamış topraklarla kaplı, sessiz ve terk edilmiş durumda. Göllerle birlikte bölgedeki biyolojik çeşitlilik de büyük ölçüde kaybolmuş durumda.
Karapınar’ın doğal gölleri, Konya’nın ve Türkiye’nin doğal mirası olarak bilinirken, bugün bu güzellikler yalnızca geçmişte çekilmiş fotoğraflarla hatırlanıyor. Duruma üzülen vatandaşlar, göllerin kurumasını sadece bir manzara kaybı olarak değil, insan eliyle doğanın yok oluşu olarak değerlendiriyor. Bir vatandaş, “Karapınar’daki göllerin kuruması, sadece bir manzara kaybı değil. Doğayı yok etmemizin göstergesi. Eskiden göllere gezmeye giderdik. Şimdi gitmiyoruz. Çünkü ortada göl kalmadı,” sözleriyle yaşanan değişimi özetliyor.
